Rozdział 16

Nawet nie zauważyłam a mój blog ma już ponad 5000 wyświetleń!! Dzięki :) A i w związku z ostatnimi wydarzeniami na moim blogu dziękuję wam za wasze wsparcie :) Ale wiecie jedna Directionerka nam nie zepsuje humoru :)

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

-Nieeeeeeeeeeee! - Pod ciemnym strumieniem światła stał nie kto inny tylko Logan. Moniki ręka z bronią coraz bliżej przysuwała się do twarzy Logana. Zaczęły mi do oczu napływać łzy. Krzyczałam jak tylko mogłam żeby Logan uciekał ale on nawet nie odpowiadał. Miał zamknięte oczy, i głowę opuszczoną w dół. Musiał się nawdychać tego gazu usypiającego. Coraz bardziej się bałam, że ona go postrzeli, i umrze on na moich rękach. Ale to nie może się stać. Musze się stąd uwolnić. Udało mi się wyjąć z kieszeni mój scyzoryk. Nie miałam pojęcia skąd ja go tam miałam. Próbowałam przeciąć grube liny, ale moja ręka mi na to nie pozwalała. Bolała okropnie. Nie mogłam się poddać próbowałam przezwyciężyć ból, ale na darmo.

-Nawet nie próbuj. Nie warto. - Usłyszałam jakiś znajomy głos. Był taki miły i przestraszony ale też miał w sobie trochę okrucieństwa. Nie mogłam się odwrócić. Poczułam na twarzy jej dotyk. I nagle ogromny ból.

-Jak ja tak lubię patrzeć jak ty cierpisz. Chociaż nie widziałam cię jeszcze takiej.

-Kim ty jesteś?

-Doskonale wiesz. - Przysunęła się do mnie. Ja strasznie się bałam otworzyć oczy. Ale to zrobiłam. Nie mogłam w to uwierzyć. To była Diana.

-Diana?! Jak ty mogłaś? Co to ma wszystko znaczyć? I i ty przecież leżałaś nieprzytomna na podłodze... - Jej wyraz twarzy nie wróżył nic dobrego.

-Haha to był jeden wielki podstęp aby ciebie tu sprowadzić. Myślałam, ze się zorientujesz, ale widać jesteś ciemna. Haha.

-Ty cały ten czas to wszystko z Moniką knułaś? Nienawidzę Cię! - Diana zaśmiała się głęboko, a ja poczułam ciarki i szczypanie w policzku. Moja rana była bardzo duża i chyba głęboka. Nie mogę się już w tym wszystkim połapać. Usłyszałam jakieś głosy z tyłu. Z całej siły ruszyłam krzesło i zdołałam się odwrócić. Zobaczyłam że James i Carlos się wybudzili z tymczasowego uśpienia.

-James Carlos!! Żyjecie! - Spojrzeli się na mnie i od razu podbiegli. Ucałowali mnie i jakimś cudem rozwiązali. Nadal byli otumanieni bo nie mogli utrzymać w równowadze wzroku.

-Jak to dobrze że się wybudziliście.

-Tak tak ale co tu się dzieje ? I dlaczego oni są nieprzytomni i gdzie Logan?

-To nie istotne. Trzeba ich szybko ratować. A szczególnie Logana! - Wskazałam na niego. Oni chcieli do niego podbiec i zobaczyłam, ze przez ten cały czas Monika stała za nami i wsłuchiwała się w nasza rozmowę. Miałam przed oczami pistolet. Cofnęłam się szybko i się potknęłam o własne nogi. Na szczęście James stał w dobrym miejscu i mnie złapał.

-No no no. Nasze dwa śpiochy się wybudziły. Jak to wspaniale. Będzie więcej krwi. Carlos nie zniósł tego i uderzył ją mocno w twarz. Monika upadła i po chwili zaczęła lecieć jej krew z nosa podniosła się i oddała Carlosowi. Na szczęście on zrobił unik. Wzięła do ręki broń i zaczęła strzelać do Carlosa i nas. Zaczęliśmy ociekać ale nic nam to nie dało.

-Carlooos!! Nieeeee!! Dlaczego ty to zrobiłaś? Carlos odezwij się!!! - Wyrwałam się z uścisku Jamesa i uklęknęłam przed Carlitem i zaczęłam płakać. Dlaczego to mnie powinno spotkać! Podniosłam się i podeszłam do Moniki.

-Dlaczego go postrzeliłaś? Powinnaś mnie zabić a nie jego! To mnie chcesz dopaść!! Śmiało strzelaj!

-Klara ty zwariowałaś!! - Logan się obudził. Dla niego to chyba dobrze.

-Zamknij się jak ona tego chce to tak zrobię! - Odwróciła się w stronę Logana i do niego podeszła. Już miała do niego strzelać gdy nagle Diana podeszła do Moniki. Ustała za nią z wielkim nożem i przystawiła jej go do szyi.

-Zostaw go i ich w spokoju! - Nie wierzyłam, że ona nas ratuje!

-TY oszalałaś? Przecież współpracujesz ze mną! Weź ten nóż ode mnie i zabij tamtą szmatę!

-Jak ty śmiesz się do niej tak odzywać! Nie masz prawa jej przezywać!! Ty nie chcesz jej tty chcesz mnie więc od niej się odczep i zostaw ją w spokoju!

-Logan nie! Nie rób tego. Nie warto! - Podbiegłam do Logana i go mocno przytuliłam jak tylko mogłam i pocałowałam. Czułam że to był nasz ostatni pocałunek.

-Diana!! puść mnie wreszcie ja chcę to zakończyć! - Diana ją puściła. Widocznie się jej przestraszyła. Odsunęła się i przyłożyła do swojego brzucha nóż. Wtem Kendall do niej podbiegł.

-Diana nie rób tego! Ja cię kocham!! ja wiem ze ty mnie też! - To co usłyszałam mnie zszokowało-

-Kendall ja tak dłużej nie mogę nie dość że was oszukałam ty przez ten plan trafiłeś do szpitala i jeszcze się w tobie zakochałam ja tak nie mogę. Rozumiesz nie mogę! - Chłopak przyciągną ją do siebie i ją pocałował. Gdy przestali Diana wbiła się nóż w brzuch i upadła. Kendall zaczął płakać. Matko co tutaj się dzieje.

-No to już dwie osoby niezamierzone są już zabite. Ale ta jedna osoba jeszcze nie.

-Nigdy mnie nie dopadniesz!

-Zobaczymy. - Przysunęła się do mnie i znów przystawiła mi pistolet do twarzy. Już naciskała przycisk gdy upadła. To była jakiś cud.

-Co się stało!! dlaczego ona upadła?

-A taka mała strzałka usypiająca. Haha

-Carlos? TY żyjesz ale jak przecież trafiła się kula!!

-Wcale nie trafiła zawsze nosze przy sobie tubkę ze sztuczną krwią no i w czasie biegu pobrudziłem koszulę i wyglądało jakbym dostał. Taki mały podstęp aby się nie zajarzyła, ze ją chce uśpić.-

-A skąd masz strzałkę?-

-Znalazłem. Leżała obok Logana. - Ok Carlos ma głupie pomysły. Ale go mocno uściskałam i pocałowałam w policzek ze szczęścia. A ten strzelił rumieńca.

-Ok chodźcie wszystkich rozwiązać i trzeba obudzić dziewczyny ze śpiączki. Poszłam do Logana i go rozwiązała. On od razu rzucił mi się w ramiona i namiętnie pocałował. Ja mu odwzajemniłam ale szybko się oddaliłam bo musiałam pomóc Kendallowi.

-Kendall nie martw się karetka już jedzie. Zobaczysz uratujemy ją! Spojrzał się na mnie a ja zobaczyłam jak jego piękne zielone oczy płaczą. To takie smutne. James obudziła dziewczyny Extra!

-EJ co zrobimy z Moniką? - Każdy spojrzał się na siebie.

-Wezmę ją i zawiozę do innego szpitala. Może jej już gdzie indziej nie spotkamy. Ale trzeba jej pomóc więc jak ? - James ma genialne pomysły wszyscy się zgodziliśmy. Po paru minutach karetka pogotowia już przyjechała i zabrała nas wszystkich na obserwację.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

I jak podoba wam sie rozdział? Mam nadzieje ze tak. Wiecie rozważałam zamknięcie bloga ale doszłam do wniosku, że bym was zawiodła a mi by tego brakowało i ze nie potrzebnie się przejmuję tymi komentarzami Alex.  No i Coś wam powiem. Nie zależnie czy jesteście Rushers Directioner Belieber czy Lovatic możecie czytać tego bloga. A jak zamierzacie hejtowac mnie tylko za to ze pisze o BTR to po co tu w ogóle wchodzicie? Przykład moja przyjaciółka nie lubi nikogo z nich no może po części ale czyta tego bloga i mnie chwali nawet chciała powiedzieć o nim mojej nauczycielce od Polskiego XDD

                                         ~ by Hendersonka :***